در تحلیل برنامه های کاربردی ، گاهی در بخشی از کار، لیستی از برنامه ها وجود دارد که نام، فروشنده، نسخه و … مشخص است. مشکل اینجاست که اطلاعات موجود را به یک CSV استخراج کرده اند. اما در یک فایل CSV این کار روی شبکه خیلی قابل کشف و قابل استفاده نیست و تعامل به معنای ایمیل کردن لیست ها به یکدیگر است. بنابراین بهترین روش برای تعامل استفاده از شیرپوینت است که داده را در این بستر بارگذاری کند. در نتیجه نیاز است که لیست شیرپونت را از فایل CSV مستقل کنیم. برنامه های زیادی در لیست وجود دارد و وارد کردن دستی داده ها در شیرپوینت ساعت ها و شاید روزها زمان ببرد. فکر می کنید این مشکل بزرگی است؟ خیر! راه چاره Powershell است. در زمان کوتاهی بعد از تصمیم به استفاده از شیرپوینت می توان اسکریپتی برای استقرار اتوماتیک شیرپوینت داشت. اجرای اسکریپت و استقرار لیست چند ثانیه زمان می برد. در نتیجه پاورشل مهارتی ضروری برای راهبران است.
پاورل شل یک رابط متنی بر اساس دستور مبتنی بر وظیفه است که از زبان های اسکریپی پشتیبانی به عمل می آورد. به جهت سهولت این ابزار جهت مدیریت روی Windows Server توصیه می شود. دستورات Powershell را cmdlets می گوییم و با استفاده از این ابزار می توان عملیات پیچیده ای را با ساده ترین شکل ممکن روی Active Directory Domain Services انجام داد و در عین حال:
وظایف تکرارشونده و خسته کننده را تسهیل کرد
با ترکیب چندگانه دستورات، از پیچیدگی وظایف پیچده کاست
برخی فعالیت ها و وظایف از قبیل عملیات استقرار، را اتوماتیک نمود و از این طریق ریسک ناشی از خطاهای انسانی را کاهش داد.
در اینجا هدف ساخت اسکریپت نمی باشد و فقط از cmdlets ها استفاده می کنیم وقتی نوبت به راهبری و اتوماسیون سازی شیرپوینت 2010 و 2013 می رسد، ابزاری بهتر از Windows PowerShell وجود ندارد. دستور ساز Windows PowerShell برای شیرپوینت متخصصان IT و کاربران را قادر می سازد دستورات را به صورت بصری در مرورگر ترکیب کرده و سپس این دستورات را به محصولات مربوطه ببرند.
دستور ساز ویندوز پاورشل تجربه کاربری هوشمندانه ای فراهم می آورد.بعد از اینکه فعل یا اسمی را روی زمینه طراحی می کشید،واسط کاربری فعل یا اسمی که با فعل و اسم قرار گرفته روی زمینه طراحی مرتبط نیست را پنهان می سازد. بعد از ساخت دستور، می توانید دستور را به اسکریپت ویندوز پاورشل، پوسته مدیریت شیرپوینت 2010 و 2013 و یا سایر مکان هایی که می خواهید ذخیره یا اجرا کنید، کپی نمایید.
پاورشل، کاربردهای گسترده ای دارد به ویژه در سایر محصولاتی از قبیل لینک سرور، اکسچنج و سیستم عامل ویندوز.
ویندوز پاورشل یک پوسته دستوری قابل گسترش و زبان اسکریپت سازی است که می تواند برای مدیریت و یا راهبری محیط های سروری مانند ویندوز سرور، اکسچنج و همچنین شیرپوینت مورد استفاده قرار گیرد. قابل گسترش بدین معناست که می تواند به این محیط ها با وسعت بخشیدن با کمک ابزارهای خودش ارزش بیافزاید:
در نتیجه:
• ایجاد وظایف تکراری آسان تر شده و کمتر خسته کننده می گردد.
• ایجاد وظایف پیچیده با پیچیدن چندین دستور با هم پیچیدگی کمتری می یابد.
• برخی از وظایف از جمله استقرار را خودکار می سازد که ریسک خطای انسانی را می کاهد
زبان اسکریپت سازی برای توسعه دهندگان نرم افزاری می تواند بسیار جالب توجه باشد زیرا مبتنی بر C# است و با چارچوب .Net یکپارچه می گردد. در نتیجه یادگیری آن آسان است.
آموزش این ماه در مورد ایجاد برنامه های کاربردی تحت وب شیرپوینت با پاورشل است. اگرچه به نظر مفهوم ساده ای است ولی همیشه مواردی وجود دارد که وقتی با عجله کار می کنید فراموش می کنید انجام دهید. مانند اضافه کردن object cache accounts به my web application بعد از ایجاد آن. اسکریپت ساده ای که می توان ایجاد کرد از تمام ملاحظات و اموری که به طور مداوم می بایست انجام دهیم ولی فراموش می کنیم پشتیبانی می کند. رویکرد در این مورد بسیار ساده است:
• چک کنید که آیا برنامه کاربردی وب با URL مشخص جاری هم اکنون مورد استفاده قرار میگیرد. اگر این طور بود خارج شوید
• چک کنید که آیا application pool با نام مشابه اکنون وجود دارد. اگر چنین است از آن استقاده کنید در غیر این صورت آن را ایجاد کنید
• برنامه وب را بر اساس پارامترهای مشخص شده ایجاد کنید
• مشخصات object cache را برای برنامه وب جدید تخصیص دهید
• سیاست هایی برای کاربران object cache در برنامه وب ایجاد کنید
همانطور که اشاره شد تنها یک گام مفید وجود دارد که بیشتر آن در ادامه می آید:
برای اولین گام، چک کنید که آیا برنامه کاربردی اکنون وجود دارد، می توانیم از Get-SPWebApplication استفاده کنیم. اگر شیئی را برگرداند، URL برای برنامه وب هم اکنون در شیرپوینت مورد استفاده قرار می گیرد.
به محض اینکه فهمیدیم که URL برنامه کاربردی موجود است، می توانیم بررسی کنیم که آیا انتخاب نام application pool ، وجود دارد. این امر کمی پیچیده می شود. راه مشخص برای تعیین این که آیا نام application pool وجود دارد استفاده از Get-SPServiceApplicationPool است.
این Cmdlet بیشتر سناریو ها را پوشش می دهد. هرچند برای هیچ کدام از application pool ها در نظر نمی گیرد که کسی ممکن است مواردی را ایجاد کند که با شیرپوینت مرتبط نیستند؛ مانند DefaultAppPool .استفاده از سرور هایی که به شیرپوینت به عنوان سرورهای سایت اصلی اختصاص دارد می تواند یک ترجیح خوب باشد، هر چند همیشه تحت کنترل شما نیست. بدین منظور نیاز داریم که از Test-Path Cmdlet استفاده کنیم. استفاده از Test-Path در مقابل IIS objects نیازمند آن است که ماژول راهبری وب (WebAdministration module) را وارد کنید اما همچنان نسبتا رویکردی رو به جلو است.
یکی از چالش ها این است که منطق درستی برای هدفی خاص از کار دربیاوریم. حال که برنامه کاربردی وجود دارد، می توانیم انتخاب کنیم که آیا میخواهیم application pool موجود را برای ایجاد application pool جدید استفاده کنیم. هم اکنون به چگونگی استفاده از Get-SPServiceApplicationPool اشاره کردیم ، پس بیایید نگاهی به SPServiceApplicationPool جدید بیاندازیم.
جدای یک سری گزینه های آرایش ظاهری در اسکریپت، حال آماده ایم تا برنامه کاربردی را ایجاد کنیم. این کار را با New-SPWebApplication انجام می دهیم.
بعد از اینکه برنامه کاربردی وب ایجاد شد، به سادگی سیاست های برنامه وب را ایجاد کرده و مشخصات را برای SharePoint Object Cache accounts تخصیص می دهیم. مقدار عمده ای از خطاها در حین چک کردن در نمونه اسکریپت ایجاد شده، هر چند تمام بررسی های خطا مورد اجرا قرار نمی گیرد، هر بررسی خطایی در اسکریپت حین اجرا متوقف نمی شود. این امر به سادگی با مشخص کردن پایگاه داده محتوایی که هم اکنون در شیرپوینت مورد استفاده است ، و یا پایگاه داده ای که در شیرپوینت مورد استفاده نیست ولی در سرور پایگاه داده شیرپوینت وجود دارد، نشان داده می شود.
